Ακρωτήριο Κατσούνι,
PL 250 & PL 227

Πυροβολαρχία PL 250

PL 250

Τοποθεσία

Ακρωτήριο Κατσούνι, υψόμετρο 6 μ.

Συντεταγμένες

37.11388493384774, 26.82698840081493

Διοίκηση
  • Λοχαγός (ΠΒ) Roberto Pacciani (Διοικητής)
Εξοπλισμός

Ήταν εξοπλισμένη με 3 πυροβόλα όπλα 76mm/40

Ήταν πυροβολαρχία διπλής χρήσης, αντιαεροπορική και επάκτια.

PL 227

Τοποθεσία

Ακρωτήριο Κατσούνι, υψόμετρο 66 μ.

Συντεταγμένες

37°06’47.9″N 26°49’25.4″E

Διοίκηση
  • Λοχαγός (ΠΒ) Roberto Pacciani (Διοικητής)

  • Ανθυπολοχαγός (ΠΒ) Vicari C. (Υποδιοικητής)

Εξοπλισμός

Ήταν εξοπλισμένη με 4 πυροβόλα όπλα 102mm/35.

Ήταν πυροβολαρχία διπλής χρήσης, αντιαεροπορική και επάκτια.

Porto Lago - Λακκί!! Ένα από τα μεγαλύτερα φυσικά λιμάνια της ανατολικής Μεσόγειου!! Τα δυο άκρα της είσοδού του ονομάζονται Άγκιστρο και Κατσούνι. Εκεί, στο βόρειο άκρο του λιμανιού, στο Κατσούνι, έστησαν οι Ιταλοί τις πυροβολαρχίες με κωδικό αριθμό PL250 και PL 227. Σε υψόμετρο 6 και 10 μέτρων από την θάλασσά έφτιαξαν μια δαιδαλώδη σειρά αμυντικών έργων αναμεσά στα σκληρά βράχια της περιοχής και κατάφεραν να συνδέσουν με διόδους επικοινωνιών τις πυροβολαρχίες. Ο σκοπός αυτού του τεράστιου έργου ήταν η φύλαξη του λιμανιού στο οποίο φιλοξενούνταν δεκάδες πλοία, υποβρύχια αλλά και υδροπλάνα. Μια σειρά από πυροβολαρχίες κατά των πλοίων αλλά και αντιαεροπορικά συστήματα δέσποζαν στη περιοχή. Καταφύγια, μουράγια ,σπίτια στρατωνισμού, δεξαμενές και οδικό δίκτυο είναι ακόμη εκεί για να μας θυμίζουν την ιδιαίτερη σημασία που είχε γι αυτούς το λιμάνι του Λακκιού. Διοικητής των δυο παράκτιων πυροβολαρχιών ήταν ο σκληροτράχηλος λοχαγός πυροβολικού Roberto Pacciani με βοηθό τον υπολοχαγό Πυροβολικού Vincenzo Sirizotti . Και οι δυο ήταν αποφασισμένοι να μην επιτρέψουν σε κανένα εχθρικό πλοίο να παραβιάσει την ασφάλεια που είχε αυτό το λιμάνι. Ένα λιμάνι που προστατεύονταν τόσο από πυροβόλα όσο και από υποθαλάσσια εγκατάσταση τριπλής σειράς φραγμάτων μιας και η απόσταση από κάβο σε κάβο στην είσοδο δεν ξεπερνά τα 400 μετρά. Οι μαχητές της PL 250 αμέσως μετά την εντολή παράδοσης αχρήστευσαν τα πυροβόλα πετώντας τα κλείστρα στη θάλασσα και στην συνέχεια επιβιβάστηκαν σε ταχύπλοο σκάφος που τους οδήγησε στα παράλια της Τουρκίας. Σήμερα μια θλιβερή εικόνα αντικρίζουν τα μάτια του επισκέπτη! Τα κτίρια στρατωνισμού φιλοξενούν αιγοπρόβατα, τα τότε πυροβόλα είναι ανύπαρκτα πλέον αφού κόπηκαν και πουλήθηκαν για μέταλλο, οι σιδερόφρακτες εγκαταστάσεις με εντολή των Άγγλων ανατινάχτηκαν , οι άλλοτε σωτήριες γαλαρίες χρησιμοποιούνται για αποθήκες αχρήστου υλικού, ενώ ένα μουράγιο το οποίο είχε στηθεί με τόσο κόπο και μεράκι σήμερα βρίσκετε υπό κατάρρευση. Για όλα αυτά που γράφω μάρτυρας είναι η φωτογραφική μου μηχανή. Ένα λιμάνι που ακόμα και στις μέρες μας παίζει καθοριστικό ρόλο στις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Αυτές ήταν με λίγα λόγια οι δυο πυροβολαρχίες PL 227 και PL 250! Ήταν αυτές που δεν επέτρεψαν σε κανένα Γερμανικό πλοίο να παραβιάσει ούτε καν την είσοδο!!

Frantsesko DiPierro

PL 250 Σήμερα

Photos by Markos Spanos ©

PL 227 Σήμερα

Photos by Markos Spanos ©

Please type here to search text and press enter.

  • Ελληνικά
  • English
Dismiss ad

This will close in 20 seconds

Fortification of Leros

Among the islands of the Dodecanese, Leros, due to its geographical position in the eastern Mediterranean and its special morphology, was chosen for the creation of Italy's main air and naval base in the Dodecanese.

The purpose was purely strategic: the fortification of Leros and the creation of a large military base ensured the Italians control of an area of ​​vital interest to the Great Powers. This Base, according to the planning, would have facilities for the Navy, the Air Force and the Army, as well as the necessary workshops of private companies manufacturing military equipment.

The main construction projects of the Italians in Leros, for the fortification and defense of the island, were carried out as early as 1923 and were completed at the end of the 1930s.

Among these are:

  • "Gianni Rossetti" Seaplane Base in the area of ​​Lepida 
  • Submarine Base in the adjacent area of ​​Aghios Georgios
  • New town of Portolago (nowadays Lakki), created in order to cover the housing needs created by the construction of the Aeronautical Base
  • Centro Radio Lero – the installation of the Italian telecommunications center in the area of ​​Aghios Nikolaos in Lakki
  • The headquarters of FAM - DICAT, the “FAM -  Fronte A Mare” - Coastal Defense Command and the “DICAT - Difesa Contraerea Territoriale” -  Anti-Aircraft Land Defense Command on Mount Patella, with the unique installation of the Aerophone and the Acoustic - Parabolic Wall

Along with the other defense installations of Leros, the fortification of the island with artillery began already in the mid-1920s, initially mainly for naval defense. Gradually, until the middle and mainly at the end of the 1930s, 103 guns of caliber from 76mm to 152mm were installed on almost all the heights of Leros, most of them from decommissioned battleships and cruisers of the Italian Navy from WW I, composing a network of 25 batteries, responsible for the defense of the island, both from the sea and from the air. Along with the construction of the gun emplacements, other military facilities were developed in each artillery barracks, such as material and ammunition storages, shelters, barracks and logistics buildings, as well as various other facilities. The defense network of Leros is considered a model of interwar fortification architecture (1918 – 1939).

Especially since 1936, when military zones were officially created on the island, fenced with barbed wire, the mountains and heights of Leros acquired a purely military character. The granting of compensation stops, since the cutting of the bushes was first prohibited by decree, and thus the fields were turned into forest land, and by extension they are considered the property of the Italian State. Thus, livestock breeders and farmers, losing their properties, are forced to resort to day labor, since there is indeed a lack of labor force, due to the excessive number of projects in progress. For the construction of the defense and public works of Leros, artisans are transferred from Italy, with a daily wage of 40-50 italian lire, while the Greeks receive 6-10 italian lire.

The outbreak of World War II led to the expansion and improvement, on a large scale, of military installations, but this was opposed to economic criteria and above all the lack of availability of means and the difficulties in maritime transportations. The serious shortcomings of the hasty Italian military preparation led to the dispersion of the scarce available means in many areas, all of them of high importance and therefore did not allow the care imposed on any of them.

Thus, in the Dodecanese, although the level of preparation could be described as satisfactory, in relation to infrastructure and logistics facilities, the field of armaments, and especially that of Artillery, lagged far behind, since the Dodecanese had been sent almost exclusively old-style and dissimilar weapons caliber, which did not allow the organization of defense to develop to a sufficient and satisfactory degree, which will have a huge impact on the events of September - November 1943.

Dismiss ad

This will close in 0 seconds